W połowie XIX wieku Bonn było znane jako "Riwiera Reńska". Atrakcyjne tereny budowlane nad Renem były bardzo poszukiwane. W tym okresie zbudowano liczne nadreńskie wille z imponującymi ogrodami, głównie w stylu krajobrazowym, takie jak Villa Hammerschmidt i sąsiedni Palais Schaumburg.

Już w latach 1862/63 kupiec Albrecht Troost zlecił mistrzowi budowlanemu Augustowi Dieckhoffowi budowę willi w tym miejscu nad brzegiem Renu. Leopold Koenig, "Król Cukru", kupił nieruchomość w 1867 roku i zlecił Otto Pennerowi rozbudowę willi w stylu neoklasycystycznym.

Pięciohektarowy park krajobrazowy został założony w 1878 roku przez hamburskiego dyrektora ogrodów F.J.C. Jürgena. O tym, że Leopold Koenig nie szczędził wydatków, świadczy palmiarnia ze szklaną kopułą - zarówno zimny, jak i ciepły dom. Oprócz sali bilardowej posiadała również salę muszlową o długości boku ponad 40 metrów. Ściany banku ozdobił grotą Nibelungów. W 1899 r. posiadłość stała się własnością radcy handlowego Rudolfa Hammerschmidta. On również odniósł sukces jako producent cukru i przekształcił willę w towarzyskie centrum kultury i biznesu.

Po tym, jak Republika Federalna Niemiec wyznaczyła Willę Hammerschmidt na oficjalną rezydencję prezydenta federalnego, Hermann Mattern otrzymał w 1949 r. zlecenie połączenia ogrodów Willi Hammerschmidt i Pałacu Schaumburg w jeden park. Zaprojektował on otwarty park krajobrazowy ze swobodnie płynącymi ścieżkami, przestronnymi trawnikami i szerokimi widokami na Ren. Istniejące stare drzewa uzupełnił drzewami iglastymi, z których niektóre były rzadkie. Sosny i cedry, które preferował, do dziś nadają ogrodowi niepowtarzalny charakter i stanowią oprawę dla współczesnych rzeźb Heiligera, Marcksa i Uhlmanna.