Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Βόννη ήταν γνωστή ως "Ρηνανική Ριβιέρα". Οι ελκυστικές οικοδομές στον Ρήνο είχαν μεγάλη ζήτηση. Πολλές βίλες του Ρήνου με επιβλητικούς κήπους, κυρίως σε διαμορφωμένο στυλ, χτίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όπως η Villa Hammerschmidt και το γειτονικό Palais Schaumburg.

Ήδη από το 1862/63, ο έμπορος Albrecht Troost ανέθεσε στον αρχιμάστορα August Dieckhoff να κατασκευάσει μια βίλα σε αυτή την τοποθεσία στις όχθες του Ρήνου. Ο Leopold Koenig, ο "βασιλιάς της ζάχαρης", αγόρασε το ακίνητο το 1867 και ανέθεσε την επέκταση της βίλας στον Otto Penner σε νεοκλασικό στυλ.

Το διαμορφωμένο πάρκο πέντε εκταρίων διαμορφώθηκε το 1878 από τον διευθυντή κήπων του Αμβούργου F.J.C. Jürgen. Το γεγονός ότι ο Leopold Koenig δεν φείδεται εξόδων αποδεικνύεται από το φοινικόσπιτο με τον γυάλινο θόλο του - ένα κρύο και ένα ζεστό σπίτι. Εκτός από μια αίθουσα μπιλιάρδου, διέθετε επίσης μια αίθουσα κοχυλιών με μήκος πλευράς άνω των 40 μέτρων. Είχε διακοσμήσει τους τοίχους της όχθης με μια σπηλιά του Νιμπελούγκεν. Το 1899, το κτήμα περιήλθε στην ιδιοκτησία του μυστικού συμβούλου εμπορίου Rudolf Hammerschmidt. Και αυτός είχε γνωρίσει επιτυχία ως παραγωγός ζάχαρης και μετέτρεψε τη βίλα σε κοινωνικό κέντρο πολιτισμού και επιχειρήσεων.

Αφού η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας όρισε τη Villa Hammerschmidt ως επίσημη κατοικία του Ομοσπονδιακού Προέδρου, το 1949 ανατέθηκε στον Hermann Mattern να συνδυάσει τους κήπους της Villa Hammerschmidt και του Palais Schaumburg σε ένα πάρκο. Σχεδίασε ένα ανοιχτό πάρκο με μονοπάτια ελεύθερης ροής, ευρύχωρους χλοοτάπητες και ευρεία θέα προς τον Ρήνο. Συμπλήρωσε τα υπάρχοντα παλαιά δέντρα με κωνοφόρα, μερικά από τα οποία ήταν σπάνια. Τα πεύκα και οι κέδροι που προτίμησε δίνουν ακόμα και σήμερα στον κήπο έναν αλάνθαστο χαρακτήρα και αποτελούν το σκηνικό για τα σύγχρονα γλυπτά των Heiliger, Marcks και Uhlmann.